Du låg skjelvande av angst på kne
og svetten rant som blod
Og venene du hadde med
dei sov i største ro
Dei svikta då du trengte dei
du hadde gitt dei alt
Dei valde minste motstands vei
og svikta då det gjaldt

Og eg har tenkt, det sko’kje eg ha gjort
Eg sko’ ha kjempa saman med deg
holdt rundt deg og tørka svetten bort
gjort ka eg kunne for å gle’ deg

Dei dømde deg te død og pine
spotta deg og lo
Og ein av dei du kalla dine
fornekta og bedro
Han svikta då du trengte han
Du hadde gitt han alt
Han var ein veik og vesal mann
som svikta då det gjaldt

Og eg har tenkt, det sko’kje eg ha gjort
Eg sko’ ha kjempa saman med deg
holdt rundt deg og tørka svetten bort
gjort ka eg kunne for å gle’ deg

Men eg vet at eg og svikte
fornekte og bedrar
Eg gjer’kje det eg vet eg plikte
e hjertelaus og hard
likasel for andres nød
ofta blind for venners sorg
Ka bryr det meg dei andres død
Min kulde e ”så fast en borg”

Likavel e du lika gla i meg
tilgir meg alle feilå mine
Stille tar du kappå di av deg
og tar te å vaska beinå mine

Kyrie eleison……