Fins det et barn som aldri blei såra
som ikkje eingong blei hånt av far eller mor
fins det en bønn som kan viska vekk skammen
dei voksne forgår i for det galna de gjor’
fins det ein tillit som aldri dør
eg e’kje sikker – det e derfor eg spør

Fins det et ord som brått skape’ meining
som får ein te å kvila med sitt kaos og rot
fins det et lys som óg sees av den blinde
som skremme vekk redsel og opplys’ ein te mot
kan ein vær’ trygg på at det aldri dør
eg e’kje sikker ¬– det e derfor eg spør

Fins det ein sang som kan fargelegga sorgen
så ein blir litt på nikk med den smerten ein har
fins det et rom ein kan rop’ ut sin tvil i
der ein ikkje blir redd om ein aldri får svar
fins ein tålmodighet som aldri dør
sko gjerne ha trudd det – får sjå om eg tør