Ung og forelska, famlande, forvirra
håvelaust betatt av deg
Du va så fine, eg va ein kløne
men du va visst interessert i meg
Me kom i sammen titt og ofta
me hadde alt me trengte då
Me va så nære, me smelta sammen
og me hørte bryllupsklokker slå

Du og eg, du og eg, du og eg
Du og eg, du og eg, du og eg

Så kom kverdagsslit, eksamenspress,
Skitne koppar og sure tær
Kor va det blitt av lykkelandet?
Me leita både her og der
Me sloss og elska vilt og heftig
kjefta, krangla, grein og lo
Og snart forsto me: Me va’kje ein,
me va nå i det minsta to, det va

Du og eg, du og eg, du og eg
Du og eg, du og eg, du og eg

Du va du og eg va eg
og ein unge blei nå jammen seg
Det va eit slit, du store tid
Då krevdes både du og eg
Me lærte sakte, me lære ennå
ka kjærlighet og ka livet e
Og me har lovt kverandre:
Me ska gjør ka me kan for å få det te

Du og eg, du og eg, du og eg
Du og eg, du og eg, du og eg