Ustanseleg på vei te noke
som ikkje e der som ein e
har ein ro så søk’ ein bråket
for å leita itte fred
det e strevsomt det
men det e sånn det e

Enten lengte ein tebake te Edens hage
eller framøve te himlens land
alltid redd for smerten og ubehaget
ved å vær’ ein heilt vanlig og dødelig mann

Aldri heilt fornøyd med noke
alltid meir ein må få te
eit evig basketak med språket
for å finn ut kim ein e
det e strevsomt det
men det e sånn det e

Å se sin begrensing får ein sjelden aksept for
me prøve konstant å bli som Gud
det unnseliga og svaka har me liten respekt for
ordet avmakt gir oss gåsehud